
අම්මා…
හැමදේම අමතකද ?
මේ මිණිපිරී
මගේ දුව !
මම නෙමෙයි අම්මා –
ඉස්කෝලෙ ගිහින් ඉවරයි මම. .
.
කණ්ණාඩියෙන් බැලුවම
අඳුනන්න පුලුවන්ද ?
රැළි වැටිල හම ;
නැත්නම් තාම මතක –
බැංකු යන එකද
ඔසරි ඇඳගෙන? .
.
ඒ ඉන්නෙ තාත්තා –
කළු කබායක් ඇඳගෙන –
කළු සුදු පින්තූරෙක
අම්මා ළඟින් හිටගෙන
පනස්ම පහක් අවුරුදු
ඒක මතකද ?
ගිහිනුත් පහක් හෙටට ! .
.
එක අතකින් හොඳයි අම්මා
හැමදේම අමතකම වෙන එක –
හුඟක් ලේසියි එතකොට –
ඔබට ඔබවත් අමතක එක
මට මතක් වෙන එකයි
දුක .