.
සමහරක් හීන ඇත –
දකින්නත් පෙර,
අමතකම වී යන .
අහු කොන් ඉතිරි වී,
වරින්වර මතුවෙන
රුදු නිය පහරය –
කිසිදා සුව නොවෙන
සුව වීමටද ඉඩ නොදීමෙන්,
රිදී රිදී සුවපත් වෙන
ඉතා කෙටි ගමන්වල,
අතරමඟ හමුවන –
සමහරක් කවි ඇත,
නොලිය යුතු වූවද ලියවෙන
නොයුතුයි සිතෙන
සියල්ල සිදුවෙන –
යුතු කිසිවක් ම සිදු නොවෙන,
වියහැක විය යුතු
හොඳම දෙය.
හිතේ ඉපදෙන සෑම මලටම
නමක් දෙන්නට බැරිකමින්,
සුවඳ බෝ විට අතරමං වෙයි
ඇතැම් කඳුවල දැවටෙමින් ,
දෙකන්දක් මැද නිම්නයක
තද හුදෙකලාවක තනි වෙමින්,
පරණ කවියක් කඳුළු වෙනවා,
රසදියේ ඇති ගනකමින්
ඔබට මා අමතක බව
දිගින් දිගටම සනාථ වූ පසුවද,
විටින් විට ඉතා කුඩා
භූ කම්පන නැගෙයි !
.
නටඹුන් බොහොමයක් මැද,
භෂ්ම වූ මතක
දුහුවිලි කැළඹෙයි!
.
එක් ඇස් බැල්මකින් ඇහැරෙයි –
යළිත් බිඳ වැටී විසිරෙයි,
සිහින වැළලූ සොහොනක
ප්‍රේමයක් උත්ථානය වෙයි –
.
මොහොතින් සියල්ල තවත් කම්පනයකට හසුවෙයි!
.
එවන් භූ කම්පන රැසකින් පසුව,
බොහෝ දේ නැති වෙයි
ජීවිතය වැනි ඇතැම් සුළු සුළු දේ ඉතිරි වෙයි.
මෘදුය;
උණ පඳුර පාමුල
තෘණ පලස.
උණ පඳුර වැළපේ ය,
බිමට නැමීමෙන් අනතුරුවද,
තෘණ පඳුරු වැළඳගත නො හැකිව.
කපා මුදුන් කොට,
මුදුන සම කොට,
සැදූයෙන් පාත්තිය;
පෙනේ ය එය,
අලුත වැසූ සොහොනක් මෙන්.
