කණ්ණාඩියෙන් බැලුවම
අඳුනන්න පුලුවන්ද ?
රැළි වැටිල හම ;
නැත්නම් තාම මතක –
බැංකු යන එකද
ඔසරි ඇඳගෙන? .
.
ඒ ඉන්නෙ තාත්තා –
කළු කබායක් ඇඳගෙන –
කළු සුදු පින්තූරෙක
අම්මා ළඟින් හිටගෙන
පනස්ම පහක් අවුරුදු
ඒක මතකද ?
ගිහිනුත් පහක් හෙටට ! .
.
එක අතකින් හොඳයි අම්මා
හැමදේම අමතකම වෙන එක –
හුඟක් ලේසියි එතකොට –
ඔබට ඔබවත් අමතක එක
මට මතක් වෙන එකයි
දුක .
International Day of the Disappeared 2018
ඔබ යළි (නො) එන බව (නො) දනිමි
————————————————-
ඔබ යළි (නො) එන බව (නො) දනිමි,
මළ සිරුරු නැති වුනට,
මතක බණ හිමි නැති.
ඔබ නමින් උපත ලද,
රාහුලයෝ නිදති-
(එහෙත් උන් අවදියෙනි,
අවදි සිහින දකිමිනි.)
මා නිදි නැති;
මසැස සහ මනසද,
නො පියවෙති.
මතක පද අමුණමි.
ඔබ කොහේ හෝ නිදනු ඇත සිතමි.
තෘණ පතක් යට,
පස් පිඩල්ලක් තුරුලක,
සිඳු රළ අතර හෝ,
කොරල් යහනක් මත-
ඔබ නිදනු ඇත සිතමි.
ලියන මේසය මත,
යැවීමට ලිපිනයක් නො මැති හෙයින්,
ලිවීමට ගොස් අතරමග නතරකළ
කිසිදා නො ලියවෙන ලියුමකි.
අවසාන අත්සනට පසු,
මේසය මත ඔබ අමතක කර ගිය,
නිහඬ කළ,
තීන්ත ගල් වූ පාකර් පෑනකි.
මාවත අයිනක තිබී,
පසුව හමුවිය,
ගෙවී ගිය පාවහනක්,
ඒ අවසාන උදෑසන,
ඔබ විසින් පැළඳ සිටි.
ඔබ යළි (නො) එන බව (නො) දනිමි,
මළ සිරුරක් නැති හෙයින්,
මතක බණ ඔබට හිමි නැති-
ඔබ ගලවාගෙන ගිය තැන-
හිස් කළු කුහරයකි,
කළු ම කළු හෙවනැල්ලකි.
ඔබ යළි (නො) එන බව (නො) දනිමි.
මළ සිරුරු නැති වුනට,
මතක බණ හිමි නැති.
අතුරුදන් වූ තැනැන්තන් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර දිනය අදයි. මියයාම යනු අවසානයකි. ඉවර වීමකි. එහෙත් අතුරුදන් වීම් එසේ නොවේ. සිදුවන්නේ කුමක්ද සහ සිදුවූයේ කුමක්ද යන්න නොදැන, ඒ සඳහා කිසිවක්ම කරගත නොහැකි තත්ත්වයක ජීවත්වීමට සිදුවීම මරණයක නිශ්චිත අවසානයකට වඩා අතිශ්‍ය අසීරුය.
අතුරුදන්වූවන් සමඟම අතුරුදන් වූ බොහෝ දේ විසින් ඉතිරිකළ හිස්තැන් සමඟ ජීවත් වීමට ඉතිරි වී සිටින්නන්ට සිදුවේ.
The drawing is inspired by Melancholy by Albert György & is on display in Geneva, Switzerland.
පාන බෝධිය බෝධිසත්කම
පේන දුර සිටි තාත්තේ,
හෝඩි අකුරෙන් මල් කපන්නට
බෝර පිපිරවු තාත්තේ. .
වහම කවියක අකුරු ගලපා
සෙත් පිරිත් කිව් තාත්තේ,
රහම දේවල් ඉතුරු කරලා
ලුණු කඳුළු බිව් තාත්තේ. .
බෙලෙක් තේකෙං නහර පොඟවා
වළං රත් කළ තාත්තේ,
බෝර සද්දෙන් මාර යුද්ධය
පරද්දා ආ තාත්තේ.
කාස පපුවක් කාසි කරලා
හිනා ගෙන ආ තාත්තේ,
මාතොටින් බස්සෙහෙක නැගලා
වැලිසරට ආ තාත්තේ.
මහා මේරුව කැබලි කර කර
දූවිල්ල ඉඹි තාත්තේ,
මාස කාසිය කාස වීලා
හුස්ම හංගපු තාත්තේ.
සැත් පිහියකට පපුව දීගෙන
නිදාගෙන හිටි තාත්තේ,
මරණෙ හේතුව හොයපු පිහි තල,
කිව්වෙ මොනවද තාත්තේ
ඉපල් පපුවක සෙනේ කඳුරක්
දරාගෙන සිටි තාත්තේ,
එවන් පපුවක විදිය කොහොමෙයි
පලල බැලුවද තාත්තේ?
.
සමහරක් හීන ඇත –
දකින්නත් පෙර,
අමතකම වී යන .
අහු කොන් ඉතිරි වී,
වරින්වර මතුවෙන
රුදු නිය පහරය –
කිසිදා සුව නොවෙන
සුව වීමටද ඉඩ නොදීමෙන්,
රිදී රිදී සුවපත් වෙන
ඉතා කෙටි ගමන්වල,
අතරමඟ හමුවන –
සමහරක් කවි ඇත,
නොලිය යුතු වූවද ලියවෙන
නොයුතුයි සිතෙන
සියල්ල සිදුවෙන –
යුතු කිසිවක් ම සිදු නොවෙන,
වියහැක විය යුතු
හොඳම දෙය.
ප්‍රේමය කියන්නේ,
පසුම්බි පතුලක
සඟවා තැබූ
කෙස් ගසකට –
දෙකකට
.
හාද්දක් දෙනවිට
කමිස බොත්තමක දැවටී,
ලෙහී ගිය,
ඔබ ඉතා නොසැලකිල්ලෙන් අමතකව,
අසුන මත දමා ගිය – .
පසුම්බි පතුලක
සඟවා තබන ලද,
විටින් විට එළියට ඇද බැලෙන – .
ඇතැම් විට ප්‍රේමය කියන්නේ,
ඔබ අමතකව දමා ගිය
කෙස් ගසක් දෙකක් සිඹින එක;
ශුන්‍යයක අල්පයක
රැඳෙන එක.
.
අන්න කෙළවර මලක් පිපිලා,
ඔබත් දැක්කද ශාන්තී,
ගමේ මුදුනෙම අහස කිට්ටුව,
හිනා නගනව ශාන්තී
.
තල මලක් නම් මළ ගෙයක්,
ගම්මු කිව්වා ශාන්තී,
මලක් පිපුණම මැරෙන ගස් ගැන
අහල තිබුණද ශාන්තී ?
.
එකම එක එක් වතාවක් ගහ
මලක් දැරුවා ශාන්තී,
මුල් මුදෝගෙන පොළොව ඉඹගත්
ගහක් දැක්කද ශාන්තී ?
.
මල් හදන්නයි ගස් උපන්නේ
කවුද කිව්වා ශාන්තී,
මල් බදාගෙන ගස් මැරෙන්නේ
අන්න ඒකයි ශාන්තී.
* වසර ගණනක් දරුවන් නො මැතිව සිටි, ඒ නිසාම බොහෝ අපහාස විඳි මගේ හිතවතියක් අවසානයේ මවක් වූවාය. ඒ දරු ගැබ ඇයගේ ජීවිතයට තර්ජනයක් වූ නිසා එය ඉවත් කරන ලෙස වෛද්‍යවරුන් නිර්දේශ කළහ. එහෙත් ඇය එයට එකඟ වූයේ නැත. “බබෙක් නැතුව මේ වින්ද දුක, අහපු කතා, ආයෙ විඳිනවට වඩා මං කැමතියි මේ අවදානම ගන්න.. ” අපේ අවසන් හමුවේදී ඇය කීවේ එවැන්නකි. .
“මව් මරා උපන්..” නාමය ලද බිළින්දා මේ වනවිට ඔහුගේ පියා භාරයේය.
.
.
ජීවිතය යනු මහා දුක් කන්දකි.
අ” යන්නෙනි ආදරේ –
අංශු මතුරක් නොදන්නා කාලයේ,
පෙකණි වැල අතහැර,
ගත් හෙයිනි ඇලුම් කර
ඔබේ ඔය දුක් සසර මේ තරම් දිගු වුණේ..
ජීවිතේ ගිරි දඹේ
අමාරුම තරණයට,
පා පියවිල්ල විය ආදරේ
බෝධිසත් ලෙහෙනුනේ,
ඒත් අප්පෙක් තමයි
දරු හොයා මහ මුහුද
හිස් කළේ..
දේවදත් ලෝකයේ බ්‍රහ්මදත් ඊතලයි,
මේ තාක් වැඩිපුරම හමුවුණේ ,
ඇනුම් කා ගෙදර එන වෙහෙසකර දවසකට –
උරහිසේ කෙලවර ඉතිරි කර ආදරේ,
.
.
ඉතා සෙමින් ඔබේ ඇස්වලට රාත්‍රිය උදා වේ.
*දරුවන්ට කවදා කොයි මොහොතේ රැකවරණය ඕනෑ වේවිදැයි නොදන්නා හෙයින් තාත්තලා වියපත් වන්නේ සෙමිනි…..
හිතේ ඉපදෙන සෑම මලටම
නමක් දෙන්නට බැරිකමින්,
සුවඳ බෝ විට අතරමං වෙයි
ඇතැම් කඳුවල දැවටෙමින් ,
දෙකන්දක් මැද නිම්නයක
තද හුදෙකලාවක තනි වෙමින්,
පරණ කවියක් කඳුළු වෙනවා,
රසදියේ ඇති ගනකමින්
ඔබට මා අමතක බව
දිගින් දිගටම සනාථ වූ පසුවද,
විටින් විට ඉතා කුඩා
භූ කම්පන නැගෙයි !
.
නටඹුන් බොහොමයක් මැද,
භෂ්ම වූ මතක
දුහුවිලි කැළඹෙයි!
.
එක් ඇස් බැල්මකින් ඇහැරෙයි –
යළිත් බිඳ වැටී විසිරෙයි,
සිහින වැළලූ සොහොනක
ප්‍රේමයක් උත්ථානය වෙයි –
.
මොහොතින් සියල්ල තවත් කම්පනයකට හසුවෙයි!
.
එවන් භූ කම්පන රැසකින් පසුව,
බොහෝ දේ නැති වෙයි
ජීවිතය වැනි ඇතැම් සුළු සුළු දේ ඉතිරි වෙයි.
